Ang pagiging bata ang pinaka- hindi malilimutang sandali ng ating buhay, diba? Naalala ko pa noong bata pa ako ang hilig ko na talagang maglaro. Laro dito at doon. Mga pinsan ko ang aking mga kalaro. Halos sa kanila ay lalaki at mas matanda pa sa akin. Madalas laruin namin kung ano yaong usong laro. Halimbawa na lamang nito ang larong takyan, tagu-taguan, tumbang- preso, patintero, X- X, slipper games, bahaw- bahaw, piko, bahay- bahayan, tinda- tindahan, taksi ng: tansan, kaha ng sigarilyo, at minsan mga barya, may larong baraha pa gaya ng: unggoy- unggoy, bulak- bulak, 3 cards at kahit tong- its ay nilalaro naming tapos kung sino ang talo ay papahiran ng uling ng kaldero sa mukha, chiness garter, lupa at langit, doctor- doctor, bari- barilan, shatom, habul- habulan, tumba- balay, beyblade gawa sa tansan, holen, go-go-go-go stop at go-go-go-go run, ang dami ano? Alam niyo ba’ng may nakalimutan pa nga ako diyan. Sigurado ako doon. Ang buhay bata ko noon ang pinaka- masayang mga araw na sa buong buhay ko ay di ko malilimutan. May ebidensiya pa akong maipapakita sa inyo. May mga piklat ako sa paa dulot ng pagkahilig sa paglalaro, kung saan- saan nagpupupunta.
Nang dumating ang araw, at ang araw na iyon ay ngayon. Dalaga na ako. Kaya’t masasabi ko na iba talaga ang mga laro noon sa ngayon. Ang mga laro noon ay may mas maraming nai- develop, kasi ang mga naging laro natin no’n, kinakailangan ang yung buong katawan upang kumuopira. Nadi- develop natin yaong speed, agility, coordination, etc. na yaong tumutulong maging malusog ang ating katawan. Pati ang “teamwork at sportsmanship” ay nadi-develop rin. Mas napapawisan tayo, diba? Kumpara ko ngayon bata man o binata na ay mas nilalaro na nila ang mag laro sa kompyuter o mga “computer games”, ika nila. Nakaupo lng, kaharap ang kompyuter hawak ang mouse. Minsan ay nagsasalita pa ng mga di kaaya- ayang mag salita na para sa kanila ay nakakagana. Kumbaga paraan nila ito para mapailabas nila ang kanilang mga saloobin, kagaya na lamang kung malapit kanang mamatay, talo ka o di kayaya’ y mali ang iyong mag napindot. Makikita natin na mas malaki ang ‘chansa’ na magkaroon ng mga sakit. Halimbawa na lamang dahil sa radiation ng yaong kompyuter. Magastos kasi pag walang pera’t koneksyon sa internet walang larong magaganap. Di gaya noon libre lang ang mga gamit, eco- friendly.
Oh diba, kaysarap talagang maging bata. Isang bata na ang gusto lang ay maglaro ng maglaro, bagong damit at laruan, at maraming pagkain sa hapagkainan na ‘chicken joy’ ang pinaka- paburitong kainin may ‘spaghetti’ pa at ‘coke na may straw’, sosyal. Yung batang hindi pa humaharap sa mga problemang ating nahaharap ngayon.
Ang sarap- sarap talagang maging isang bata. Gusto ko sanang bumalik sa aking pagkabata pero gustuhin ko man ay di ko na iyon maibabalik pa. kaya payo ko sa inyo mag bata, mag- enjoy kayo habang bata pa. Dahil kapag lumaki na kayo kagaya ko ngayon ay imposible na ninyong mabalikan ang buhay bata. Ika nga ang oras ay mahalaga ang nakalipas di na maaring balikan. Isa nalang itong tanaw sa iyong buhay bata. Pagbabalik tanaw kumbaga.
No’n o ngayon, alin ba sa tingin niyo ay mas masarap kagisnan?
nakakamiss naman talaga maging bata.balik balikan yung nakaraan:) Sakit.info
TumugonBurahin